به گزارش خبرگزاری حوزه، روز ولادت باسعادت صدیقه کبری حضرت زهرا(س) که به زیبایی هر چه تمام تر روز مادر و روز زن نامیده شده، بی تردید موعد بسیار فرخنده ای است تا با تأسی به آن بانوی بی همتا بتوانیم شاخصه و مؤلفه های مهمی در باب الگوگیری از کلام نورانی و سیره حضرت را به جامعه معرفی کرده و نیز البته در عرصه نشاط فردی و اجتماعی از منظر آموزه های دین و الگوهای بسیار والایی چون حضرات معصومین(ع) به آحاد مردم به ویژه زنان و دختران تلاشی ارزنده و مؤثر داشته باشیم.

واقعیت آن است که شادی و نشاط، از جمله مهم ترین احساسات و نیازهای بشری محسوب می شود که پرداختن به آن ها- البته از مجرای صحیح و مشروع خود -زمینه ساز موفقیت و همچنین نشانه بارز سلامت یک جامعه به شمار می رود.

این کلام گهربار امیرالمؤمنین(ع) را همواره باید مدنظر قرار دهیم که می فرمایند:"شادی، انبساط خاطر و نشاط می آورد و غم، گرفتگی خاطر و دل گیری را "

اساساً نظام آفرینش نیز به نحوی چیدمان و طراحی شده که در نهایت اسباب فرح و شادی حقیقی را برای بشر فراهم کند و این سخن هیچ منافاتی ندارد با مضمون آن آیه معروف که" ما انسان را در سختی آفریدیم"، چه آن که حیات آدمی در سیاره ی رنجی به نام زمین نیز در نهایت برای آن است که به لقای پروردگارش درآید که همه شادی ها و خرسندی ها در سایه چنین مسیر نورانی ای فراهم می شود و الا مسلّم است آن شادی و نشاطی که با معصیت و نافرمانی پروردگار عالم بدست آید، پشیزی نمی ارزد بلکه خودش عامل اصلی ترین و سهمگین ترین غم ها و خُسران هاست.

به دیگر سخن، نشاط و شادی از نیازهای اولیه و مبرم آدمی است، اما با این حال باید توجه داشت که هر شادمانی و نشاطی مطلوب دین و آیین ما نیست، چه آن که متاسفانه در جامعه ما برخی به غلط چنین فکر می کنند که با ثروت اندوزی از مسیر حرام و یا پناه بردن به استفاده از موسیقی های مبتذل و شرکت در مجالس گناه و فساد و یا تمسخر و غیبت دیگران می توانند خوشی و شادی واقعی و بی پایان را برای خود و اطرافیانشان مهیا سازند و حال آن که این امور هر یک زمینه ساز غم و اندوه درونی در دنیا و به خصوص حسرت و پشیمانی در آخرت است.

از این منظر ما هر چقدر که به سمت اهدافی که اهل بیت(ع) برای ما ترسیم فرموده اند، نزدیک و نزدیک تر شویم، طعم ناب شادی واقعی را چشیده و به همان نسبت از اندوه بی پایان دنیا و آخرت دورتر می شویم.

نقل است از مولی الموحدین علی(ع) که ایشان بارها می فرمودند هر گاه غم و اندوهی بر من عارض می شد، با نگاه به چهره فاطمه(س) این غم و اندوه جای خود را به نشاط و شادمانی می داد و این مطلب نشان می دهد که زندگی نورانی اما کوتاه بانوی دو عالم حضرت فاطمه(س) تا چه حد مایه آرامش همسر و فرزندانشان می شده است و از سویی متاسفانه ما به جهت مصایبی که بر ایشان وارد آمده، کمتر با نوع نشاط و آرامشی که زهرای مرضیه(س) داشته و آن را به اهل خانواده نیز منتقل می کرده اند، آشنایی داریم که باید در این خصوص بحث علمی و کار پژوهشی دقیقی صورت گیرد.

با مراجعه به سیره نورانی ائمه اطهار(ع) به خوبی متوجه می شویم، آن چه که اسلام آن را شادی می نامد و بر لزوم آن در ابعاد فردی و اجتماعی تاکید می کند، از آن جنس نشاط و شادمانی ای است که با رعایت موازین اسلامی و شرعی بدست آمده باشد و در وهله ی نخست در مسیر خلاف خواست و فرمان الهی نبوده باشد.

سید محمد مهدی موسوی